Roma'da Persephone'ydi adı.
Yunanistan'da Kore.
Gökyüzü tanrısı Zeus ile tarım ve bereket tanrıçası Demeter’in kızıydı.
Güzeller güzeliydi.
Bir gün arkadaşlarıyla kırda oynarken, yer yarıldı ve yeraltı Tanrısı Hades, Persephone'yi kaçırdı.
Kendisini terketmemesi için de büyülü bir nar tanesi yedirmeyi başardı.
Efsane bu ya..
Ölüler diyarında bir şey yiyip içenlerin tekrar yeryüzüne çıkma hakları yoktu.
Persephone artık Hades'in eşi olarak yeraltında yaşamaya mahkumdu.
Anne Demeter günlerce kızını aradı ama bulamadı.
Üzüntüden kahroldu.
O üzülünce yeryüzünde tarım yok oldu.
Kıtlık sefalet başladı.
O anda haber tanrısı Hermes çıktı sahneye.
Persephone'nin Hades tarafından yeraltına kaçıldığını duyurdu.
Anne Demeter, kızının kurtarılması için hemen gökyüzü tanrısı Zeus’a koştu.
Zeus, Olimpos'ta tüm tanrıları acil topladı.
Tanrılar, Hades'ten Persephone'yi serbest bırakmasını isteyeceklerdi ama Persephone ölüler diyarındaki büyülü nardan yemişti.
Yasalara göre oradan kurtulması imkansızdı.
Sonunda Zeus bir orta yol buldu.
Persephone altı ay Hades’in yanında yeraltında kalacak, mahsül zamanı geldiğinde de kıtlık olmaması için 6 ay yeryüzüne çıkacaktı.
Tanrılar Zeus'u onayladılar, Hades ikna olundu.
Böylece tanrıça Demeter tarım ve bereket görevini yerine getirebilecek, dünyada kıtlık yaşanmayacaktı.
Yunan ve Roma mitolojisi böyle anlatır yaz ile kış döngüsünü.
* * *
Bu hikaye tarih boyu sanatçıları çok etkiledi.
Ressamlar Persephone'nın acısını betimlediler tuvallerine.
Yontucular mermerlere kazıdılar kaçılırma anını.
Hepsi birbirinden güzel eserler bıraktılar.
Ama biri var ki, onun yaptığı başkaydı.
Sanki mitoloji gerçek olmuştu, Hades ile Persephone canlanmıştı.
Bunu yapan isim İtalyan ressam, mimar ve heykeltraş Gian Lorenzo Bernini'ydi.
Bernini 17'nci yüzyılın en önemli yontucularından biriydi.
Barok tarzı heykel sanatının yaratıcısı kabul ediliyordu.
Henüz daha 21 yaşındayken, Kardinal Scipione Borghese kendisinden "Persephone'nin Hades tarafından kaçırılması" ile ilgili bir heykel yapmasını istedi.
Bernini mitolojiye çok düşkündü, hikayeyi biliyordu.
Ona göre hikayede en can alıcı sahne Hades'in Persephone'yi yakalama anıydı.
Carrara bölgesinin meşhur mermerlerinden koca bir blokla atölyesine kapandı.
Aylar sonra ortaya çıkan eser inanılmazdı.
Heykel değil sanki gerçekti.
Her ifade, her kas, her detay mükemmeldi.
Hades'in iri bedeni, Persephone'nin masumiyeti kusursuz bir şekilde mermere kazınmıştı.
Hades Persephone'yi yakalamış, güçlü elleriyle belinden ve kalçasından yakalamıştı.
Yüzünce sinsi bir gülme vardı.
Parmakları Persephone'nin yumuşak etine gömülmüştü.
Persephone ise neye uğradığını şaşırmış, çaresizlik içindeydi.
Hades'in güclü kollarından kurtulamayacağının umutsuzluğu yüzüne vurmuştu.
O ifadede umutsuzluk, korku ve tiksinti vardı.
Ve de gözyaşları.
Persephone ağlıyordu.
Mermer ağlar mı hiç?
Evet, mermer ağlıyordu.
Ve Hades'in 3 başlı köpeği Cerberus.
Dişleri, tüyleri ve ağzının açık olması nefes aldığı hissini yaratıyordu.
* * *
Berrini'nin 23 yaşında tamamladığı bu heykel bugün Roma’da Galleria Borghese Müzesi'nde sergileniyor.
Bu öyle bir sanat eseri ki, karşısına geçip tek açıdan seyredeceğiniz bir heykel değil.
Seyrederken olayı yaşatan ve sizi etrafında 360 derece dolaştıran bir şaheser.
Dolaşmak ister misiniz?
Sayfa başına git