DOSTLA YAŞAMAK!

Şu yaşadığımız hayatta unutulan o kadar çok şeyler var ki, mesela dostluk, samimi hayat. Yaşadığımız Hayatın, sonu imtihanlı bir ders olduğunu bilmeyen var mıdır? Sorunsuz bir yaşamı umut etmek hayalcilik değil midir?
Hayata mana gözlüğüyle bakan insanlar güzel insanlardır. İnsanın kıymeti, maddi zenginliğinde değil manevî zenginliğindedir. Manevi zenginlik, maddi değerleri düzeltir, düzenler, şekillendirir daha değerli ve estetik özelliklere kavuşturur. Akıllı, ahlaklı, merhametli, dürüst olmak, güzel dostlarla manalı bir birliktelik yaşamak insanı kıymetlendirir, güçlendirir. İnsanı sevilen, sayılan, örnek bir varlık haline yüceltir. 

Hayatın iniş çıkışlarında, yolların engebe ve yokuşlarında her insan zaman zaman hata yapabilir. Çevremizde yaşanan hataları düzeltmek, yanlışa yönelmişleri ikaz edecek olan yine bizleriz. Sıkıntılarda, yanlışlar içersindeki durumlarda gerçek dostlara, bilge düşüncelere her zaman ihtiyaç duyulur. Hayat içersinde yaşam kalitesi geliştiren ve sürekli iyi olma durumuna yükselten dost ve arkadaşlar her zaman mutluluk sebebi değiller midir?

Gerçek dostlarla olmanın zenginlik olduğunu, vefa ve dostluğun ne anlama geldiğini zor anlarımızda daha iyi anlarız. İnsanların yaptıklarından dersler çıkarırken, dostların varlığının ne büyük değer olduğu daha iyi anlaşılır. 
Gerçek vefa ve dostluğun ne anlama geldiğini zor anlarımızda daha iyi anlarız… Bunun yanında bazılarının ahde vefayı, nereden geldiklerini unutarak “ne oldum” havasında küçüldüklerini de görebiliriz…
Denilir ki özel birini bulmak bir dakikanızı alır, onu değerlendirmeniz bir saat içinde olur, onu sevmek için bir gün yeter ama sonra onu unutabilmek için bir ömrün geçmesi gerekir… 
Yapılan tüm fiiliyatlarımız ilahi hakikate ters düşmemelidir. 
Sevdiklerimizin değerini kaybetmeden bilmeye, ahde vefadan yana olmaya her zaman özen göstermeliyiz...
Bir gün herkes en sevdikleri ne varsa onlardan ayrılıp gidecek. Geriye kalacak olan sadece yapılanlarla, hayırla yâd edilme kalacak. Aldığımız eğitim, kültür ve ahlak yapısı içersinde hak, hukuka riayet etmeyi, doğruluktan şaşmamayı, makam ve mevki sahibi olsak bile, mevkilerin emanet olduğunu bilerek adil davranmaya gayret göstermeliyiz.

Şu iki günlük dünyada kin ve nefreti azaltarak kardeşliği, dostluğu çoğaltarak, kırgınlık ve dargınlıkları yok ederek birbirimizi sevmeli, kucaklamalıyız. Her zaman hal hatır sormayı, zor anlarda birbirimize destek olmayı ihmal etmemeliyiz. Sevgide güneş gibi, dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi olmalıyız.

Her şey bizimle başlar, bizimle biter. Yeter ki saf, inançlı kalbe sahip olalım, içimizdeki sevgileri tüketmeyelim, tükettirmeyelim, dostlukları çoğaltmaya çalışırken, asıl yüce dostla yaşayalım... 
“Kötü duygular ömür yıpratır. Güzel duygular sevgi yaratır. Kötü insanlar kapı kapatır. İyi insanlar kendini aratır.”
Hatırlamak, hatırlanmak dileğiyle, kalbinizde yeni sevgiler yeşersin, dostla kalın, dostça kalın…