ERDAL EREN

12 Eylül'de bir kuşak, yargılı yargısız mahpuslara tıkıldı, kurşunlara iplere götürüldü.

Hegesippe Moreau,

12 Eylül'ü sanki 150 yıl önce yaşamış gibi "Gençlerin Cenaze Marşı"nda şöyle der:

"Hepsi öldü göz kırpmadan; yiğitler gibi / umutsuzluğun kolu kanadı yok / tutalım gözyaşlarımızı, tutalım bari / duralım karşısında cellatların, dimdik."

12 Eylül bir hain cendereydi, bir kalleş kuşatmaydı.

"Asmayalım da besleyelim mi?" felsefesi, bir kuşağı teslim alma veya yok etme görüşüydü.

"Bu çocuklar büyüdüler bayraklarla / türkülerle ta beşikten beri / Sesleri dolaştı durdu, sesleri / alçaktan alçaktan, kulaktan kulağa / Sabrımız taştı, haydi haydi / tembel yarınlarda çiçekler açsın / Yoksa bu halk, bu kocaman halk / ağına düşecek gene köleliğin / etmişken az önce düşmanı darmadağın / kazanmışken az önce büyük zaferi / gene mi yaşayacağız o kanlı üç günü / kaldırmak için zorbalığı, kulluğu / açlığı, yoksulluğu kaldırmak için."

****

Erdal Eren...

Birden Pacheo'nun seslendiğini duyar gibi olurum yıllar öncesinden

İspanya'da;

"öldürdüler sevgiyi/ve seven insanları/ öldürdüler/ ve türkü söyleyenleri..."

Sürdürüyordu "Tomurcuk" adlı şiirinde sözlerini Pacheo;

"öldürdüler ne varsa/ bu canım topraklarda..."

Yüreklere bir hançer gibi saplanan bu dizeleri sanki bu ülkenin yöneticileri duysun diye sürdürüyordu Pacheo;

"öldüremediler ama/ bu tomurcuğu/ ha patladı patlayacak/ bu tomurcuğu."

****

17 yaşındaydı Erdal Eren.

Gözünü kırpmadan, yiğitler gibi ölüme gitti.