Adı Çaki'ydi..
Bir sokak köpeği..
Her sokak köpeği gibi kimsesizdi..
İtilmiş, kakılmış, sahipsizdi.
Zayıf ve çelimsiz..
Hastaydı..
Leishmania'ydı..
Sivrisineklerden bulaşan tehlikeli bir hastalıktı..
Mutlak tedavi olmalıydı..
Neyse ki, Datçalı bir kaç hayvansever koştu yardımına..
Veteriner Ali Akyazı'ya götürdüler..
İlk tedaviyi yaptı Ali..
Sonra Gökova'da hayvan hastanesine yatırdılar..
Biraz iyileşti..
Ama sürekli bakıma ihtiyacı vardı..
Biri mutlaka sahiplenmeliydi..
Yoksa ölürdü..
Aktur'da oturan bir insanoğlu hanımefendi sahiplendi..
Evine götürecek Çaki'yi iyileştirecekti..
Hayvancağızı hastaneden aldı, arabasına koydu, tam Aktur'a girecek, kapıda yolunu kestiler..
"Buraya köpek giremez!"
Kadıncağız şaşkına döndü..
"Hasta bu hayvan..Bakılmazsa ölecek..Ben evimde bakacağım..Kimseye zararımız olmaz."
Dinlemediler..
"Aktur yönetim kurulu karar aldı" dediler..
"Bu sitede köpek beslemek yasak!"
Datça'ya doğası, çiceği, böceği için geldiğini söyleyen bu sözde elitler, büyük kentte 5.kattaki yaşantılarını da yanlarında getirmişti..
Onlar için onlardan başkasının yaşama hakkı yoktu..
Bahçeli villarda köpekler barınamazdı..
"Köpek giren eve melek girmez" zihniyetini eleştiren bu kara vicdanlılar, siteye hasta bir köpeğin girmesine izin vermediler..
Çaki'yi ölüme terkettiler..
*. *. *
Sonra yine bir avuç hayvansever girdi devreye..
Çaki'yi Datça'da barınağa koydular..
Tedavisine orada devam edilecek..
En iyi şekilde bakılacak..
Ama nereye kadar?."
Akturlu beyefendiler, hanımefendiler..
Çaki ölürse bunun sorumlusu sizsiniz.
Sizlere baktıkça iki köpeğimi daha çok seviyorum..
İnsanlığınızdan utanın..
Utanma duygunuz varsa tabii.
(Sedat Kaya, Datça)
23 Haziran 2017
Sayfa başına git