ŞEHİRDEN İNDİM KÖYE..

Emekli olacağı günü iple çekiyordu..
Kaç yıllık hayaliydi bu..
Emekli olacak, Ege'de bir köye yerleşecekti..
Temiz hava, temiz gıda..
Sade bir hayat..
Sakinlik ve huzur..
Tek isteği buydu..
Omuzlarında yılların yükü vardı..
O ağırlığı artık taşıyamıyordu..
Şafak sayan asker gibi gün sayıyordu..
Sonunda günü doldu..
Nihayet emekli oldu..
Soluğu yerleşeceği köyde aldı..
Artık ev bakıyordu..
Bundan böyle yaşayacağı evi arıyordu..
Emlakçı evleri tek tek gezdiriyor, o en ince ayrıntısına kadar inceliyordu.
Bir evi çok beğendi..
Konumu, manzarası, mimarisi tam aradığı gibiydi..
Fiyatı da fena değildi..
İçinden "Alayım bu evi" dedi..
O an gözü sokağın karşındaki ahıra takıldı..
Yüzü asıldı..
Emlakçıya sordu..
"Peki bu ahır ne olacak?"
Emlakçı anlamadı..
Tekrar sordu..
"Evi alacağım ama bu ahır ne olacak?"
Emlakçı şaşırdı..
Bir ahıra baktı, bir müşteriye..
"Burası köy" dedi, "Beyefendi burası köy..Köyde köylü yaşar, onun da ahırı olur. Ahır sizi rahatsız ediyorsa burada ne işiniz var?."
Emlakçıya kulak asmadı..
Evi aldı..
Bir süre sonra ahırı şikayet etti..
Kapattırdı..
Sütü marketten almaya devam etti.
Köyün en sevilmeyeniydi..
Gittiğinde köylü arkasından bayram etti..

*. *. *

O da emekliydi..
O da büyük kentten köye gelmişti..
Ama köy yaşamına çok uzaktı..
Çünkü ruhu şehirliydi..
Bir kere bile köyün kahvesine oturmamıştı..
Köylü ile oturup hiç konuşmamıştı..
Bir kere bile bahçeyle uğraşmamıştı..
Yaşadığı çevrenin sorunlarına duyarsızdı..
Üretmiyor, hep tüketiyordu..
"Köylü milletin efendisidir" sloganını söylüyordu ama köylüye yukarıdan bakıyordu..
Hergün köyün bağlı olduğu ilçeye gidiyor, o cafe senin, bu bar benim sokak sokak geziyordu..
Hangi cafede ne yenir, ne içilir en iyi o biliyordu..
Bir de bunu çevresine ballandıra ballandıra anlatıyordu..
Üstelik her gittiği mekanda sosyal medyadan yer bildiriminde bulunuyordu..
"Bakın ben buradayım" dercesine her adımı sosyal medyadaydı.
".... İle birlikte ... Cafede olduğunu bildirdi."
Ya da..
".... ve 3 kişi ile .... 'da olduğunu bildirdi."
Canlı yayın yapar gibiydi..
Hep bildiriyordu..
Bir gün arkadaşı sordu..
"Köye neden geldin?"
"Sade, sakin ve huzurlu yaşamak için" diye cevap verdi..
Arkadaşı "Emin misin?" diye sordu bu kez..
"Sadelik, sakinlik sana göre değil.. Gösteriş peşindesin.. Havayı seviyorsun..Her gittiğin mekandan yer bildirimi yapman bunun kanıtı..Sadelik, sakinlik isteyen bunu yapar mı?. Bu bir kentli hastalığı.. Egoların sana ne sakinlik, ne huzur veriyor.. Sen yanlış yerdesin.. Senin gibiler burada mutlu olamaz..Geldiler ve gittiler..Bir süre sonra sen de gideceksin."
Arkadaşının dediği çıktı..
Köyde mutlu olamadı..
Bir süre sonra geldiği kente geri döndü..
Yer bildirimine kentte devam etti..
Sanal alemde mutluydu..
Ama gerçek hayatta değil..

*. *. *

Darwin'in "Evrim Teorisi"nde önemli bir yasadır..
Canlılar bulundukları çevre ile iletişim ve alışveriş içindedir.
Çevreye uyum sağlayanlar nesillerini sürdürür..
Uyum sağlayamayan canlılar ise yok olur..
Ya çevreye uyum sağlayın..
Ya da kendinize uygun çevreyi bulun..
Neden yazdım bunu..
Özellikle son yıllarda kentlerden köylere akın var..
Bahar ayları yaklaştıkça bu özlem daha da artıyor..
Gelecek olanlar iyi düşünmeli.
Boşu boşuna yok olmamalı..
Kendinize şunları sorun.
"Ben nereye aitim?
Kente mi, köye mi?..
Gerçek hayatta yaşayacağım yeri mi bileceğim, yoksa sanal alemde yer mi bildireceğim?.."
Karar senin..

(Sedat Kaya, Datça)
27 Şubat 2017