Söylenceye göre; kuşların hükümdarı Simurg kuşu, Kaf Dağı’nın üzerindeki tepede "Bilgelik Ağacı'’nın dalları arasından kuşlar dünyasına hükümdarlık edermiş. Ve ne zaman kuşlar dünyasında bir kargaşa olsa ya da mutsuzluklar doğsa Simurg uçar gelir, huzursuzlukları ortadan kaldırır, haklının hakkını, haksızında cezasını verir ve yeniden bilgelik ağacına geri dönermiş.
Sözün kısası kuşlar onun varlığıyla huzur içinde yaşayıp giderlermiş.
Bir dönem gelmiş ki kuşlar dünyasında yaşam zindana dönüvermiş.
Sıkıntılar, haksızlıklar, ard arda geliyor, yalanın, dolanın önü kesilemiyormuş.
Haber salmışlar Simurg’a ve bu adaletli krallarını beklemeye başlamışlar.
xxxx
Bir gün, üç gün, beş gün…
Ne gelen var,
ne giden!
İçlerinden bir kısmı Simurg’un geleceğinden umudu kesmiş, diğer bir kısmı da “Eğer Simurg var olsaydı, şimdiye kadar gelirdi; gelmediğine göre böyle bir kuş yok” diyerek beklemekten vazgeçmişler.
Derken, uzak ülkelerdeki kuş sürülerinin o güne dek görmedikleri bir kuş tüyü bulduklarını öğrenmişler.
Bunu duyunca kuşlar krallarının yaşadığını, tüyün de ona ait olduğunu anlamışlar.
Ve içlerindeki birkaç akıllı kuşun önerisiyle yine “Madem ki o gelmiyor, biz ona gidelim!” düşüncesinde birleşerek yeryüzünün bütün kuşları Kaf dağı’na doğru kanat çırpmaya başlamışlar.
Günler geçmiş aradan…
Yol uzak mı uzak!
Uzun yola dayanamayanlar, çeşitli bahaneler uydurarak birer ikişer dökülmeye başlamışlar; önce bülbül dönmüş geriye, tüylerinin bozulduğunu sitemle fısıldamış; oysa ki bu tüylerinden ötürü, kafeslere kapatılıyormuş hep.
Turna, “Ben olmasam aşıklar nasıl ulaşır sevdiklerine?” demiş.
Baykuş viraneleri özlemiş. Ve hep birlikte geriye dönmüşler.
Kaf Dağı’na gitmek için yola çıkanlardan geriye kalan az sayıdaki kuş, canla başla kanat çırpmaya devam etmişler.
Yolun son kısımlarında “Yedi Tükenmez Vadi” den geçiliyormuş.
Son iki vadi “Yokoluş” ve “Ölümsüzlük” vadisine vardıklarında, kuşlardan geriye sadece otuz kuş kalmış.
Bütün güçleriyle bu vadileri aşmışlar ve Kaf Dağı’ndaki tepeye “Bilgelik Ağacı”na ulaşmışlar.
Ve “Bilgelik Ağacı”ndan öğrenmişler ki, Simurg;
“Otuz Kuş” demekmiş!
Yani, hepsi ve her birisi “Simurg”muş!..
xxxx
12 Mart günlerini düşünürken, hepsi ve her birisi “Simurg” olan Denizler’i, Mahirler’i, devrimcileri, yoldaşları getirdim usuma.
“Bizler bu ülkenin isyancı gençleri olarak bugünlere hem onurlu bir miras hem de büyük bir sorumluluk bıraktık. Bunun bilincindeyiz.
Vargücümüzle Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarının çizdiği tam bağımsız Türkiye hayalini yaşatacağız.”
68’lerde yaktığımız özgürlük ateşi hiçbir zaman sönmeyecek!
Halk söylencesinde 5 Mayıs’ı 6 Mayıs’a bağlayan gece suların, denizlerin toprağa kavuştuğu Hıdrellez gecesidir!
Bakın, sporlar içinde en soylusu atletizmdir.
Atletizmin en soylu yarışı da 100 metre yarışlarıdır!
Bu koşudan esinlenerek Can Yücel, “Mare Nostrum-Bizim Deniz” adlı şiirinde ne diyor:
“En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de devrim./ O, onun en güzel 100 metresini koştu/ En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak…/ En hızlısıydı hepimizin./ En önce göğüsledi ipi…/ Acıyorsam sana anam avradım olsun,/ Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun…”
Bugün 6 Mayıs.
Sehpaya Yusuf çıktı. Sehpaya Hüseyin çıktı. Sehpaya Deniz çıktı.
Yusuf, Hüseyin, Deniz sehpaya sosyalizm bayrağı ile çıktı.
Sayfa başına git