O zamanlar tığ gibi delikanlıydı.
Cepte para çok.
Oyuncu bir de.
Mavi Boncuk filmini çekiyorduk.
Bir gün setten çıktık,eve gidiyoruz.
Ben Laleli’de oturuyorum.
O benden önce çıktı.
Herkes yevmiyesini almıştı.
Kimi taksiyle, kimi kendi arabasıyla gitti.
Ben baktım ki, o yürüyerek gidiyor.
Üç kilometre var gideceği yere.
Her gün yürüyerek gidip geliyor,merak ettim.
Nereye gidiyor bu adam böyle diye.
Uzun süre yürüdü.
Sonra bir bankta bir adam yatıyordu.
Kaldırdı adamı,bir şeyler konuştular.
Sonra cebinden para çıkarıp verdi.
Şaşırmıştım.
Sonra biraz daha ilerde bir lokantaya girdi.
Bir şey yemeden çıktı.
Oraya da para verdiğini gördüm.
Takibi bıraktım.
Banktaki adama yaklaştım, "Tanıyor musunuz o az önce size para veren adamı?" diye sordum.
"Adını bile bilmem ,her gün para verir bana." dedi.
Teşekkür ettim,
Bu kez az ilerideki lokantaya gittim.
"Az önce gelen beyin borcu mu var size?" dedim.
"Yok hayır bize her gün evsizler uğrar,yemek yediririz,o da sağolsun,onların yemek masrafını öder" dediler.
Ertesi gün yanına gittim,
"Sen ne güzel bir adamsın ya." dedim.
Ne olduğunu anlayamadı.
Sarıldım ağladım.
"Ölme sen benden önce" dedim.
Dinletemedim
*. *. *
Bu sözler Emel Sayın'a ait.
Sözünü ettiği kişi de Kemal Sunal..
#kemalsunal
Sayfa başına git